Osteotomie
Osteotomie bij de voet of enkel is een chirurgische ingreep waarbij een bot in het voet- of enkelgebied wordt doorgezaagd (osteotomie) en opnieuw wordt gepositioneerd om de stand of de vorm van de voet of enkel te corrigeren. Deze procedure wordt vaak gebruikt om aandoeningen zoals misvormingen, instabiliteit, of artritis in de voet of enkel te behandelen.
Enkele veelvoorkomende redenen voor een osteotomie bij de voet of enkel zijn onder meer:
1. Hallux valgus (scheve grote teen): Bij deze aandoening staat de grote teen naar buiten gericht, wat kan leiden tot pijn en ongemak. Een osteotomie kan worden uitgevoerd om de stand van de grote teen te corrigeren en de pijn te verlichten.
2. Hallux rigidus (stijve grote teen): Dit is een aandoening waarbij het gewricht aan de basis van de grote teen stijf wordt, wat kan leiden tot pijn en beperkte beweging. Een osteotomie kan worden gebruikt om het gewricht opnieuw te vormen en de beweging te verbeteren.
3. Hamertenen of klauwtenen: Dit zijn aandoeningen waarbij de tenen krom worden en zich in onnatuurlijke posities bevinden, vaak veroorzaakt door een disbalans in de spieren en pezen rond de tenen. Osteotomieën kunnen worden uitgevoerd om de stand van de tenen te corrigeren en drukpunten te verlichten.
4. Enkelinstabiliteit: Bij sommige mensen kan het enkelgewricht instabiel worden als gevolg van letsel of herhaalde verstuikingen. Een osteotomie kan worden gebruikt om de stand van het bot aan te passen en de stabiliteit van het enkelgewricht te verbeteren.
Tijdens een osteotomieprocedure maakt de chirurg een zorgvuldig geplande zaagsnede in het bot, verplaatst het bot naar de gewenste positie en fixeert het op zijn plaats met behulp van schroeven, pennen, platen of andere fixatiematerialen. Na de ingreep wordt het botweefsel geleidelijk weer samengegroeid tijdens het genezingsproces.
De beslissing om een osteotomie uit te voeren en de exacte techniek die wordt gebruikt, wordt bepaald door de specifieke omstandigheden van de patiënt, waaronder de aard van de aandoening, de ernst ervan en de medische geschiedenis van de patiënt.
